Film chrześcijański | „Nadeszły dni Noego” Wybił alarm dni ostatecznych
Spójrzmy na ludzkość w czasach Noego. Człowiek oddawał się różnym nikczemnym czynnościom, nie okazując przy tym żadnej skruchy. Nikt nie słuchał słowa Bożego. Nieugiętość i zło ludzi rozzłościły Boga, który w końcu sprawił, że pochłonął ich wielki potop. Tylko Noego ośmioosobowa rodzina słuchała słowa Bożego i ocalała. Obecnie nastały dni ostateczne. Zepsucie ludzkości coraz bardziej się pogłębia. Ludzie czczą zło, a społeczność religijna podąża za światowymi trendami i nie kocha prawdy. Dni Noego już nadeszły! Bóg powrócił po raz kolejny, by dokonać dzieła osądu w dniach ostatecznych i ocalić ludzkość. To czas, w którym Bóg zbawia człowieka! Co ludzkość powinna wybrać? To prawdziwa historia. Ponieważ mieszkańcy okręgu Qingping w prowincji Syczuan notorycznie odmawiali przyjęcia ewangelii królestwa Boga Wszechmogącego, doświadczyli dwóch kataklizmów. Podczas wielkiego trzęsienia ziemi w Syczuanie wielu braci i sióstr, którzy wierzyli w Boga Wszechmogącego, zostało otoczonych opieką Boga i przetrwało. Są świadkowie tych faktów: Ci, którzy przyjmują Boga i są Mu posłuszni oraz ci, którzy Go odrzucają i opierają Mu się. Obie grupy spotka inny koniec! Źródło: Kościół Boga Wszechmogącego
0 Komentarze
Słowo Boże „Istotą Chrystusa jest posłuszeństwo woli Ojca Niebieskiego”
Bóg Wszechmogący mówi: „Wcielony Bóg nazywany jest Chrystusem, a Chrystus jest ciałem przywdzianym przez Ducha Bożego. Ciało to nie przypomina żadnego cielesnego człowieka. Różnica polega na tym, że Chrystus nie jest z krwi i kości, lecz jest inkarnacją Ducha. Ma w sobie zarówno zwykłe człowieczeństwo, jak i całkowitą boskość. Jego boskości nie posiada żaden człowiek. Jego zwykłe człowieczeństwo podtrzymuje wszystkie Jego zwykłe działania podejmowane w ciele, podczas gdy Jego boskość wykonuje dzieło Samego Boga. Czy to Jego człowieczeństwo, czy boskość, jedno i drugie poddaje się woli Ojca Niebieskiego. Istotą Chrystusa jest Duch, to znaczy boskość. Dlatego też Jego istotą jest Sam Bóg; ta istota nie udaremni swojego własnego dzieła, a On nie może uczynić nic, co zniszczyłoby Jego własne dzieło, ani też nigdy nie wypowie żadnych słów, które są niezgodne z Jego własną wolą”. Źródło: Kościół Boga Wszechmogącego Ewangelia na dziś„WYPOWIEDŹ DWUNASTA ”
Jeśli macie niestabilne usposobienie, temperament niczym wichura lub deszcz, jeśli nie możecie ciągle przeć naprzód, to nie umkniecie Mojej rózdze. Kiedy rozprawiają się z wami, im bardziej niekorzystne jest otoczenie i im bardziej jesteście prześladowani, tym bardziej rośnie wasza miłość do Boga i przestajecie lgnąć do świata. Nie mając innej drogi, przychodzicie do Mnie, odzyskujecie swoją siłę i pewność siebie. Jednak w łatwym otoczeniu możecie się pogubić. Musicie wejść w nie pozytywnie, być aktywnymi, a nie biernymi. Masz być niezachwiany przez kogokolwiek i cokolwiek w każdej sytuacji; nie możesz też ulegać wpływom czyichkolwiek słów. Musisz mieć stabilne usposobienie i cokolwiek ludzie by mówili, masz bez zwłoki praktykować to, o czym wiesz, że jest prawdą. Musisz pozwalać, by Moje słowa zawsze w tobie pracowały, niezależnie od tego, z kim się mierzysz; musisz być w stanie trwać przy swoim świadectwie dla Mnie i mieć wzgląd na Moje brzemię. Nie pozwalaj sobie na zagmatwanie, ślepo i bez własnych przemyśleń zgadzając się z ludźmi, ale zamiast tego miej odwagę powstać i stawiać odpór rzeczom, które nie pochodzą ode Mnie. Jeśli wyraźnie wiesz, że coś jest nie tak, a jednak milczysz, to nie jesteś kimś, kto praktykuje prawdę. Jeśli wiesz, że coś jest nie tak, a następnie obracasz temat, ale szatan blokuje ci drogę – mówisz bezskutecznie i nie jesteś w stanie wytrwać do końca – wtedy nadal nosisz w swoim sercu strach; zatem czy Twoje serce nie jest w dalszym ciągu wypełnione myślami szatana? Kim jest zwycięzca? Dobrzy żołnierze Chrystusa muszą być odważni i polegać na Mnie, by być duchowo silnymi; muszą walczyć, aby stać się wojownikami i zwalczać szatana aż do śmierci. Musisz zawsze być czujny i dlatego proszę Cię, abyś aktywnie współpracował ze Mną w każdej chwili i nauczył się zbliżać do Mnie. Jeśli w każdej chwili i w każdej sytuacji jesteście w stanie zachować milczenie przede Mną, słuchając Moich słów oraz zwracając uwagę na Moje słowa i czyny, wówczas nie będziecie się chwiać i nie stracicie gruntu pod nogami. Wszystko, co otrzymacie ode Mnie, może być praktykowane. Każde z Moich słów odnosi się do Twojej sytuacji. Przebijają one twoje serce, a nawet jeśli odrzucasz je swoimi ustami, nie możesz zaprzeć się ich sercem; a jeśli będziesz lustrował Moje słowa, zostaniesz osądzony. Innymi słowy, Moje słowa są prawdą, życiem, drogą i ostrym mieczem obosiecznym, który może pokonać szatana. Ci, którzy rozumieją i posiadają drogę do praktykowania Moich słów, są błogosławieni, a ci, którzy ich nie praktykują, zostaną niewątpliwie osądzeni; jakież to praktyczne. Teraz poszerzyło się grono tych, których osądzę. Nie tylko osądzę przed sobą tych, którzy Mnie znają, ale także tych, którzy nie wierzą we Mnie i którzy starają się stawiać opór i utrudniać dzieło Ducha Świętego. Wszyscy, którzy idą Moimi śladami, zobaczą, że Bóg jest gorejącym ogniem! Bóg jest majestatem! Wykonuje swoje wyroki i skazuje grzesznych na śmierć. Ci w kościele, którzy nie zwracają uwagi na dzieło Ducha Świętego, którzy przerywają dzieło Ducha Świętego, którzy się popisują, którzy mają niegodziwe intencje i cele, którzy nie wkładają wysiłku w jedzenie i picie słów Bożych, którzy są zmąceni i podejrzliwi, którzy lustrują dzieło Ducha Świętego – słowa sądu przyjdą po nich niebawem. Wszystkie czyny ludzkie zostaną ujawnione. Duch Święty przeszukuje najskrytsze ludzkie serca, więc nie bądźcie bezmyślni; bądźcie ostrożni i przezorni, nie działajcie sami na ślepo. Jeśli Twoje czyny nie są zgodne z Moimi słowami, zostaniesz osądzony. Nic wam nie da naśladownictwo, zwodniczość lub brak pełnego zrozumienia; musicie przyjść do Mnie i często się ze Mną porozumiewać. Cokolwiek zaczerpniesz ode Mnie, da Ci to ścieżkę do podążania i będą Ci towarzyszyły Moje moce, będziesz cieszył się Moją obecnością i zawsze będziesz natchniony Moimi słowami, przewyższysz wszystko na świecie i posiądziesz moc zmartwychwstania. Jeśli Twoje słowa, Twoje zachowanie i Twoje czyny są pozbawione Moich słów oraz Mojej obecności, jeśli oddalasz się ode Mnie i żyjesz w sobie, żyjesz w koncepcjach umysłu, żyjesz w świecie doktryn i reguł, to jest to dowód, że nastawiłeś swój umysł na grzechy. Innymi słowy, nadal trzymacie się swojego starego ja i nie pozwalacie innym skrzywdzić siebie ani zniszczyć waszej duszy; taka osoba jest zbyt słabego kalibru i jest zbyt absurdalna oraz nie potrafi dostrzec łaski Bożej lub rozpoznać Bożego błogosławieństwa. Kiedy uda wam się pozwolić Mi pracować nad wami, skoro dalej stosujecie uniki! Kiedy kończę przemawiać, słuchasz, ale nie pamiętasz, natomiast stajesz się szczególnie słaby, gdy twoje problemy są Ci wytykane; co to za postawa! Kiedy mam Cię dopełnić, skoro zawsze trzeba Cię namawiać! Jeśli boisz się wstrząsów i zadrapań, to spiesz się, aby ostrzec innych: „Nie pozwolę, by ktokolwiek mnie naprawiał, mogę sam pozbyć się mojego starego, przyrodzonego usposobienia”. Wówczas nikt nie będzie Cię krytykował ani dotykał, a Ty możesz swobodnie wierzyć, w co chcesz, bez nikogo, kto by się Tobą opiekował. Czy jesteś w stanie w ten sposób podążać Moimi śladami? Gdy mówisz, że jesteś pewien, że Ja jestem Twoim Bogiem i Panem, są to tylko puste słowa. Jeśli jesteś naprawdę pozbawiony wątpliwości, to te sprawy nie będą problemem, a ty uwierzysz, że jest to Boża miłość i Boże błogosławieństwo dla Ciebie. Kiedy przemawiam, mówię do Moich synów i powinno się to spotkać z wdzięcznością oraz pochwałą. Źródło: Kościół Boga Wszechmogącego Skecz chrześcijański 2018 „Policja składa noworoczną wizytę” (Dubbing PL)
Zheng Xinming, blisko 70-letni mężczyzna, jest pobożnym chrześcijaninem. Przez swoją wiarę w Pana został zatrzymany i wtrącony do więzienia na 8 lat. W momencie wypuszczenia na wolność nadal znajduje się na liście chińskiej komunistycznej policji, na której wypisano podmioty podlegające ścisłej obserwacji. Zwłaszcza gdy zaakceptował dzieło Boga Wszechmogącego w dniach ostatecznych, policja zaczęła nachodzić go niemal codziennie, by terroryzować tego starszego człowieka, zastraszać go i zakłócać mu spokój. Zheng Xinming nie miał najmniejszych szans, by zwyczajnie czytać słowo Boże w domu, a jego niepokój udzielał się także członkom rodziny. Teraz jest Sylwester, staruszek czyta w domu słowo Boże, nie wiedząc, co może go spotkać… Błyskawica ze Wschodu, Kościół Boga Wszechmogącego powstał z uwagi na ukazanie się i dzieło Boga Wszechmogącego, drugie przyjście Pana Jezusa, Chrystusa dni ostatecznych. Składa się z tych wszystkich, którzy przyjmują dzieło Boga Wszechmogącego w dniach ostatecznych i zostają zdobyci i wybawieni przez Jego słowa. Został on w całości i osobiście założony przez Boga Wszechmogącego i jest prowadzony przez Niego jako Pasterza. Na pewno nie został założony przez człowieka. Chrystus jest prawdą, drogą i życiem. Owce Boże słyszą głos Boga. Jeżeli czytasz słowa Boga Wszechmogącego, dostrzeżesz, że Bóg się pojawił. Hymn słów Boga „Bóg w ciele działa po cichu, by zbawić ludzkość”
I Bóg stał się ciałem, pozostał ukryty wśród ludzi, by wykonać nową pracę zbawienia nas. Niczego nam nie wyjaśnia. Według swych planów wykonuje, wykonuje pracę krok po kroku. Jego słowa są częstsze z dnia na dzień, pocieszając, przypominając, ganiąc i ostrzegając. Raz miłe, a raz gwałtowne i dostojne, Jego słowa budzą współczucie i strach. Wyjawiają nasze najgłębsze sekrety. Przeszywają nas i czujemy wstyd. Jego żywa woda jest niewyczerpana. Dzięki Niemu żyjemy twarzą w twarz z Bogiem. Bóg stał się ciałem, pozostał ukryty wśród ludzi, by wykonać nową pracę zbawienia nas. Niczego nam nie wyjaśnia. Według swych planów wykonuje, wykonuje pracę krok po kroku. II Jego słowa to moc życia i pokazują drogę, dają nam poznać, czym jest prawda. Pociąga nas słowo, ton i głos serca tej osoby niepozornej. Dla nas podejmuje ciężki wysiłek. To dla nas wzdycha i szlocha w bólu, znosi wstyd przez wzgląd na nasz los i zbawienie. Nasz bunt sprawia, że Jego serce krwawi i płacze. Nikt nie posiądzie Jego istoty i tego co ma. Nikt Mu nie dorówna w tolerancji. Jego miłości i cierpliwości nie posiądzie stworzenie. Bóg stał się ciałem, pozostał ukryty wśród ludzi, by wykonać nową pracę zbawienia nas. Niczego nam nie wyjaśnia. Według swych planów wykonuje, wykonuje pracę, wykonuje pracę, wykonuje pracę krok po kroku. z książki „Słowo ukazuje się w ciele” Źródło: Kościół Boga Wszechmogącego Film Chrześcijański 2018 | „Z Bożym błogosławieństwem” Arka dni ostatecznych
Ludzie mawiają, że „burze zbierają się bez ostrzeżenia, a nieszczęścia spadają na nas niespodziewanie”. W obecnej erze szybko rozwijającej się nauki, nowoczesnego transportu i bogactwa materialnego, liczba katastrof, które zdarzają się wokół nas, codziennie wzrasta. Gdy otwieramy gazetę lub włączamy telewizję, widzimy głównie wojny, trzęsienia ziemi, tsunami, huragany, pożary, powodzie, wypadki lotnicze i górnicze, niepokoje społeczne, brutalne konflikty czy ataki terrorystyczne – katastrofy spowodowane przez naturę lub człowieka. Zdarzają się one coraz częściej i są coraz poważniejsze. Fala kataklizmów niesie ze sobą cierpienie, krew, okaleczenie i śmierć. Nieszczęścia, które stale na nas spadają, podkreślają ulotność i kruchość życia. Nie możemy przewidzieć, jakie katastrofy spotkają nas w przyszłości. Co więcej, nie wiemy, jak powinniśmy postępować. Co możemy zrobić, jako przedstawiciele rodzaju ludzkiego, by uwolnić się od tych kataklizmów? W tym filmie poznasz odpowiedź na to pytanie. Dowiesz się, że istnieje tylko jeden sposób, by otrzymać Bożą opiekę i tym samym przetrwać nadchodzące katastrofy. Błyskawica ze Wschodu, Kościół Boga Wszechmogącego powstał z uwagi na ukazanie się i dzieło Boga Wszechmogącego, drugie przyjście Pana Jezusa, Chrystusa dni ostatecznych. Składa się z tych wszystkich, którzy przyjmują dzieło Boga Wszechmogącego w dniach ostatecznych i zostają zdobyci i wybawieni przez Jego słowa. Został on w całości i osobiście założony przez Boga Wszechmogącego i jest prowadzony przez Niego jako Pasterza. Na pewno nie został założony przez człowieka. Chrystus jest prawdą, drogą i życiem. Owce Boże słyszą głos Boga. Jeżeli czytasz słowa Boga Wszechmogącego, dostrzeżesz, że Bóg się pojawił. Słowo Ducha Świętego „Sam Bóg, Jedyny (III) Autorytet Boga (II)” (Wybór, Wersja sceniczna)11/24/2018 Słowo Ducha Świętego „Sam Bóg, Jedyny (III) Autorytet Boga (II)” (Wybór, Wersja sceniczna)
Bóg Wszechmogący mówi: „Autorytet Boga jest wszędzie, w każdej godzinie, w każdej chwili. Gdyby niebo i ziemia miały dobiec kresu, Jego autorytet nigdy by się nie skończył, gdyż jest On Samym Bogiem, posiada wyjątkowy autorytet i autorytet ten nie jest zawężany ani ograniczany przez ludzi, wydarzenia lub rzeczy, ani też przez przestrzeń lub geografię. Bóg cały czas dzierży władzę, pokazuje swoją moc i jak zawsze kontynuuje swoje dzieło zarządzania; przez cały czas panuje nad wszystkim rzeczami, zaopatruje wszystkie rzeczy, koordynuje je, tak jak zawsze to czynił. Nikt nie może tego zmienić. Stanowi to fakt; od niepamiętnych czasów jest to prawda niezmienna!” Źródło: Kościół Boga Wszechmogącego Zalecenie: Słowo Ducha Świętego „Sam Bóg, Jedyny (II) Sprawiedliwe usposobienie Boga” (Wybór, Wersja sceniczna) Ewangelia na dziś | „Jak Piotr poznał Jezusa” Słowo Ducha Świętego
Bóg Wszechmogący mówi: „Musicie mieć jasność co do drogi, którą podążacie; musicie mieć jasność co do drogi, którą pójdziecie w przyszłości, co Bóg uczyni doskonałym i co zostało wam powierzone. Pewnego dnia być może zostaniecie wypróbowani, a jeśli wtedy będziecie w stanie czerpać inspirację z doświadczeń Piotra, to będzie to dowód na to, że naprawdę podążacie jego ścieżką. Bóg pochwalił Piotra za jego prawdziwą wiarę i miłość oraz za wierność Bogu. I to właśnie za szczerość i tęsknotę za Bogiem, którą odczuwał w sercu, Bóg uczynił go doskonałym. Jeśli naprawdę masz taką samą miłość i wiarę jak Piotr, to Jezus z pewnością uczyni cię doskonałym”. 11 lutego 1991 roku Bóg wygłosił w kościele swoją pierwszą wypowiedź, która wywarła nadzwyczajny wpływ na każdego z ludzi żyjących w strumieniu Ducha Świętego w tym czasie. Ta wypowiedź zawierała następujące wzmianki: „Pojawiło się miejsce zamieszkania Boga” i „Głowa wszechświata, Chrystus dni ostatecznych – On jest jaśniejącym Słońcem”. Wszyscy ci ludzie zostali wprowadzeni w nową sferę przez owe słowa o doniosłym znaczeniu. Wszyscy, którzy przeczytali tę wypowiedź, odczuli zapowiedź nowego dzieła, wielkiego dzieła, które Bóg miał wkrótce rozpocząć. To właśnie ta piękna, słodka i zwięzła wypowiedź wprowadziła całą ludzkość w nowe dzieło Boga i w nowy wiek, a także położyła podwaliny i przygotowała warunki dla Bożego dzieła w tym wcieleniu. Można powiedzieć, że wypowiedź, którą Bóg wygłosił w tym czasie, jest tą, która tworzy pomost pomiędzy wiekami; że po raz pierwszy od początku Wieku Łaski Bóg publicznie przemówił do rodzaju ludzkiego; ponadto, że jest to pierwszy raz, kiedy Bóg przemówił po tym, jak pozostawał w ukryciu przez dwa tysiące lat; a co więcej, że jest to wprowadzenie, kluczowy punkt wyjścia dla dzieła, które Bóg ma wkrótce podjąć w Wieku Królestwa. Pierwszą swą wypowiedź wygłosił On w formie wychwalania z perspektywy trzeciej osoby, w języku, który był elegancki i wyrafinowany, a jednocześnie prosty i zwyczajny, jak również zapewniający życie, który można było szybko i łatwo zrozumieć. W ten sposób wziął on niewielką grupę ludzi, która wiedziała, jak cieszyć się Jego łaską, z niecierpliwością oczekując powrotu Pana Jezusa, i w ciszy wprowadził ją w kolejny etap dzieła w Bożym planie zarządzania. W tych okolicznościach ludzkość nie wiedziała, a tym bardziej nie miała odwagi, by sobie wyobrazić, jakie dzieło Bóg ostatecznie ma zamiar wykonać, czy też co przyniesie przyszłość. Potem Bóg nadal wypowiadał więcej słów, aby krok po kroku wprowadzić ludzkość w nowy wiek. Co zaskakujące, każda wypowiedź Boga jest inna w treści, a ponadto używa różnych form wychwalania i środków wyrazu. Te wypowiedzi, podobne w tonie, ale zróżnicowane w treści, są niezmiennie wypełnione Bożym uczuciem troski i zaangażowania, a prawie każda z nich zawiera zapewnienie życia o różnej treści, jak również słowa przypomnienia, napomnienia i pociechy od Boga dla człowieka. W wypowiedziach tych wielokrotnie powtarzają się poniższe fragmenty: „Jedyny prawdziwy Bóg stał się ciałem, On jest Głową wszechświata, która rządzi wszystkim”; „Król triumfalnie zasiada na swoim chwalebnym tronie”; „On trzyma wszechświat w swoich rękach"; i tak dalej. W tych fragmentach jest przekazywana wiadomość albo można powiedzieć, że fragmenty te zawierają przesłanie dla rodzaju ludzkiego: Bóg już przyszedł do świata ludzi, Bóg zamierza rozpocząć jeszcze większe dzieło, królestwo Boże już zstąpiło do pewnej grupy ludzi, a Bóg już zyskał chwałę i pokonał rzesze swoich wrogów. Każda z wypowiedzi Bożych chwyta za serce każdego człowieka. Cała ludzkość z niecierpliwością oczekuje, że Bóg wypowie jeszcze większą liczbę nowych słów, ponieważ ilekroć Bóg przemawia, dogłębnie wstrząsa sercem człowieka, a ponadto ma kontrolę nad każdym ruchem i uczuciem człowieka i wspiera je, tak że ludzkość zaczyna polegać na słowach Boga i jeszcze bardziej je podziwać.... W ten sposób, nieświadomie, wielu ludzi zapomniało o Biblii i tym bardziej odeszło od starych kazań i pism osób duchowych, ponieważ nie byli w stanie znaleźć w pismach z przeszłości żadnej podstawy dla tych słów Bożych, ani też nie byli w stanie odkryć gdziekolwiek Bożego celu w wypowiadaniu tych słów. W takiej sytuacji o ileż bardziej wypadało ludzkości przyznać, że te wypowiedzi są głosem Boga, którego nie widziano, ani nie słyszano od początku czasu, że leżą poza zasięgiem jakiejkolwiek osoby, która wierzy w Boga, i że przewyższają one wszystkie wypowiedzi wypowiadane przez jakąkolwiek duchową osobę żyjącą w minionych wiekach lub przez Boga w przeszłości. Pobudzana tymi wypowiedziami ludzkość wkroczyła w aurę dzieła Ducha Świętego, w życie w pierwszych szeregach nowego wieku. Zachęcona słowami Bożymi ludzkość, przepełniona oczekiwaniem, skosztowała słodyczy osobistego prowadzenia przez słowa Boże. Wierzę, że ten przemijający okres to czas, na który każdy człowiek będzie spoglądać wstecz z nieprzemijającą pamięcią, podczas gdy w rzeczywistości to, czym ludzkość cieszyła się w tym okresie, nie było niczym więcej, jak tylko aurą dzieła Ducha Świętego, lub można by to nazwać słodkim smakiem lukrowej polewy. Jest tak dlatego, że odtąd, wciąż pod kierownictwem słów Bożych, jeszcze w aurze działania Ducha Świętego, ludzkość była nieświadomie wprowadzana w inną fazę słów Bożych, co było pierwszym krokiem w dziele dokonanym przez wypowiedź Bożą w Wieku Królestwa – próbą posługujących. Słowa wypowiedziane przed próbą posługujących były w większości w formie instrukcji, napomnienia, nagany i dyscypliny, a w niektórych miejscach wykorzystywały starą formę zwracania się, używaną w Wieku Łaski, używając zwrotu „moi synowie” wobec tych, którzy poszli za Bogiem, aby ułatwić ludzkości zbliżenie się do Boga lub aby ludzkość mogła uważać swój związek z Bogiem za bliski. W ten sposób, bez względu na to, jaki sąd Bóg wydał w sprawie ludzkiej zarozumiałości, arogancji i innych skażonych usposobień ludzkości, człowiek byłby w stanie poradzić sobie z tym i zaakceptować to w swojej tożsamości „syna”, bez antagonizmu w stosunku do wypowiedzi „Boga Ojca”, a przede wszystkim obietnica złożona przez „Boga Ojca” jego „synom” nigdy nie budziła wątpliwości. W tym okresie cała ludzkość cieszyła się egzystencją wolną od kłopotów, tak samo jak niemowlę, a przez to Bóg osiągnął cel, którym jest to, że kiedy ludzkość weszła w dorosłość, zaczął On ją osądzać. To również położyło podwaliny pod dzieło osądzania rodzaju ludzkiego, które Bóg formalnie zapoczątkowuje w Wieku Królestwa. Ponieważ dzieło Boga w tym wcieleniu polega głównie na osądzaniu i podboju całego rodzaju ludzkiego, gdy tylko człowiek postawił mocno stopy na ziemi, Bóg natychmiast rozpoczął realizację swego dzieła – dzieła, w którym osądza człowieka i karci go. Oczywiste jest, że wszystkie wypowiedzi przed próbą posługujących zostały wygłoszone w celu dokonania przejścia, a prawdziwy cel był inny, niż mogłoby się wydawać. Gorliwym zamiarem Boga było to, aby mógł jak najszybciej formalnie rozpocząć swoje dzieło w Wieku Królestwa. W żaden sposób nie chciał w dalszym ciągu zachęcać ludzkości przez karmienie jej lukrowanymi smakołykami; raczej chciał zobaczyć prawdziwe oblicze każdej istoty ludzkiej przed swoim tronem sędziowskim, a jeszcze bardziej pragnął dostrzec prawdziwą postawę, jaką cała ludzkość będzie miała wobec Niego po utracie Jego łaski. Chciał tylko zobaczyć wyniki, a nie proces. Ale w tamtym czasie nie było nikogo, kto rozumiałby gorliwą intencję Boga, ponieważ ludzkie serce troszczyło się tylko o swoje przeznaczenie i perspektywy na przyszłość. Nic dziwnego, że sąd Boży był raz po raz kierowany na cały rodzaj ludzki. Dopiero gdy ludzkość pod kierownictwem Boga zaczęła żyć zwykłym życiem człowieka, zmienił się stosunek Boga do ludzkości. Rok 1991 był rokiem niezwykłym, nazwijmy go „złotym rokiem”. Bóg zapoczątkował nowe dzieło Wieku Królestwa i skierował swoją wypowiedź do całej ludzkości. Jednocześnie ludzkość cieszyła się bezprecedensowym ciepłem i, co więcej, doświadczyła bólu, który wynika z bezprecedensowego sądu Bożego nad człowiekiem. Rasa ludzka skosztowała słodyczy dotychczas nieznanej i nieodczuwalnej, jak również dotąd nieznanego sądu i porzucenia, jakby zyskała Boga, a potem znów Go utraciła. Cierpienie w dostatku i cierpienie w niedostatku – uczucia te znane są tylko tym, którzy ich osobiście doświadczyli; są czymś, do czego opisania człowiek nie ma ani zdolności, ani środków. Rany tego rodzaju są tym, czym Bóg obdarzył każdego człowieka jako formą niematerialnego doświadczenia i zasobu. Treść wypowiedzi, które Bóg wygłosił w tym roku, w rzeczywistości dzieli się na dwie główne części: Pierwsza to ta część, w której Bóg zstąpił do świata ludzi, aby zaprosić ludzkość do stawienia się przed Jego tronem jako goście; druga to ta część, w której ludzkość, po zjedzeniu i wypiciu do syta, została zatrudniona przez Boga jako posługujący. Oczywiście nie trzeba mówić, że pierwsza część jest najdroższym i najszczerszym życzeniem ludzkości, tym bardziej, że istoty ludzkie od dawna przyzwyczaiły się do tego, by wszystko co otrzymują od Boga, przekształcać w przedmiot wiary w Niego. Dlatego też, jak tylko Bóg rozpoczął wygłaszanie swej wypowiedzi, ludzkość była całkiem gotowa, by wejść do królestwa, i czekała tam, aż Bóg obdarzy ją różnymi nagrodami. Ludzie w takich okolicznościach po prostu nie zapłacili właściwej ceny, zmieniając swoje usposobienie, starając się zadowolić Boga, okazując troskę o wolę Bożą i tak dalej. Z pozoru wydawało się, że ludzie są stale zajęci, dokładając najlepszych starań w dziele czynionym dla Boga, chociaż w rzeczywistości kalkulowali w sekretnych zakątkach głębi swych serc następny krok, jaki powinni zrobić, aby zdobyć błogosławieństwa lub panować jako królowie. Można powiedzieć, że chociaż ludzkie serce czerpało radość z Boga, to jednocześnie knuło przeciw Bogu. Ludzkość w takim stanie spotyka się z najgłębszą odrazą i niechęcią Boga; usposobienie Boże nie toleruje żadnej istoty ludzkiej, która Go oszukuje lub wykorzystuje. Jednak mądrość Boża jest nieosiągalna dla żadnego człowieka. To właśnie pośród tych wszystkich cierpień, które znosił, Bóg wygłosił pierwszą część swoich wypowiedzi. Jak wiele cierpienia znosił Bóg, jak wiele troski i myśli okazał w tym czasie, żadna istota ludzka nie jest w stanie sobie wyobrazić. Celem pierwszej części tych wypowiedzi jest obnażenie poszczególnych form obrzydliwości, które człowiek ukazuje w obliczu stanowisk i zysku, oraz ujawnienie chciwości i sromotności człowieka. Nawet jeśli w mowie Bóg formułuje słowa w szczerym i żarliwym tonie kochającej matki, gniew w głębi Jego serca płonie jak słońce w południe przeciw Jego wrogom. Bóg nie chce w żadnych okolicznościach rozmawiać z grupą ludzi, którym brakuje zwykłego podobieństwa do rodzaju ludzkiego, zatem kiedy przemawia, tłumi gniew w swoim sercu, jednocześnie ograniczając się do wyrażenia swej wypowiedzi. Co więcej, przemawia do rasy ludzkiej pozbawionej zwykłego człowieczeństwa, pozbawionej rozumu, skrajnie skażonej, z chciwością, która stała się jej drugą naturą, nieposłuszną i zbuntowaną przeciwko Bogu aż do samego końca. Głębię upadku rasy ludzkiej można sobie łatwo wyobrazić, tym bardziej, można sobie łatwo wyobrazić wstręt i obrzydzenie Boga do rodzaju ludzkiego, ale rodzaj ludzki ma trudność z wyobrażeniem sobie, że rana, jaką zadał Bogu, jest niemożliwa do opisania słowami. Ale właśnie na tym tle, gdzie nikt nie był w stanie odkryć, jak cierpi serce Boże, a ponadto nikt nie odkrył, jak nierozsądne i niepoprawne jest ludzkie serce, każdy człowiek, bez krzty wstydu i odrobiny skrupułów, przyjął za rzecz oczywistą, że jako syn Boży ma prawo do otrzymania wszystkich nagród, które Bóg przygotował dla człowieka, nawet do tego stopnia, że rywalizowaliby ze sobą, bo żaden nie chciałby zostać w tyle, a wszyscy obawialiby się przegranej. Powinieneś już teraz wiedzieć, jaką pozycję zajmowali ludzie w tym czasie w oczach Boga. W jaki sposób taki rodzaj ludzki może zostać nagrodzony przez Boga? Jednak to, co człowiek otrzymuje od Boga, jest zawsze najcenniejszym skarbem, i odwrotnie – to co Bóg otrzymuje od człowieka jest najgłębszym bólem. Od początku relacji między Bogiem a człowiekiem to jest to, co człowiek zawsze otrzymywał od Boga i co zawsze dawał Bogu w zamian. Chociaż Bóg był przejęty niepokojem, widząc rodzaj ludzki skażony do cna, nie miał wyboru, aby nie wrzucić go do jeziora ognia w celu oczyszczenia. Jest to druga część wypowiedzi Bożej, w której Bóg zatrudnił ludzkość jako swych posługujących. W tej części Bóg przeszedł od łagodności do surowości i od kilku do wielu, zarówno pod względem metody, jak i długości, używając pozycji „osoby Bożej” jako przynęty, aby odsłonić skażoną naturę człowieka, jednocześnie przedstawiając różne kategorie[a] posługujących, ludzi i synów, między którymi ludzkość może wybierać. I rzeczywiście, tak jak Bóg przewidział, nikt nie zdecydował się na służbę Bogu, a zamiast tego wszyscy dążyli do tego, aby stać się osobą Bożą. Chociaż w tym okresie surowość, z jaką Bóg przemawiał, była czymś, czego istoty ludzkie nigdy się nie spodziewały i o czym jeszcze mniej słyszały, niemniej jednak, będąc nadmiernie zatroskane o status, a na dodatek gorączkowo zajęte zdobywaniem błogosławieństw, nie miały czasu, aby dokładnie zrozumieć Boży ton i sposób przemawiania, pozostając piekielnie pochłonięte własnym statusem i tym, co przyniesie przyszłość. W ten sposób ludzkość została nieświadomie wprowadzona przez wypowiedź Boga do labiryntu który dla nich przygotował. Zachęceni, chcąc nie chcąc, przez przynętę przyszłości i przeznaczenia, ludzie stwierdzili, że nie są w stanie stać się Bożą osobą, a mimo to nie byli skłonni działać jako Jego posługujący. Rozdarci między tymi sprzecznymi mentalnościami, bezwiednie przyjęli bezprecedensowy sąd i karcenie, które Bóg wymierzył ludzkości. Oczywiście ta forma sądu i oczyszczenia była czymś, czego ludzkość w żaden sposób nie była skłonna zaakceptować. Niemniej jednak tylko Bóg ma mądrość i tylko On ma moc, aby wymusić pokorne poddanie się na tym skażonym rodzaju ludzkim, tak aby – chętnie lub niechętnie – wszyscy w końcu ulegli. Ludzkość nie miała alternatywy do wyboru. Tylko Bóg ma ostatnie słowo i tylko Bóg jest w stanie użyć takiej metody jak ta, aby obdarzyć człowieka prawdą i życiem i wskazać mu kierunek. Metoda ta polega na nieuchronności Bożego dzieła wobec człowieka, a także, ponad wszelką wątpliwość czy spór, jest dla człowieka nieodzowną koniecznością. Bóg używa takiej metody przemawiania i działania, aby przekazać ludzkości ten fakt: zbawiając ludzkość, Bóg czyni to z miłości i miłosierdzia oraz dla dobra Jego zarządzania; przyjmując Boże zbawienie, rasa ludzka czyni to, ponieważ upadła do położenia, w którym Bóg może tylko przemawiać osobiście. Kiedy człowiek otrzymuje zbawienie Boże, jest to największa łaska, a także szczególna przysługa, to znaczy, że gdyby Bóg nie wypowiedział się osobiście, ludzkość byłaby skazana na wymarcie. Chociaż w tym samym czasie żywi On obrzydzenie do rodzaju ludzkiego, Bóg jest nadal gotowy i skłonny zapłacić jakąkolwiek cenę za zbawienie człowieka. Tymczasem, gdy człowiek wciąż mówi o swej miłości do Boga i o tym, jak poświęca wszystko Bogu, buntuje się przeciwko Bogu i wymusza wszelką łaskę od Boga, nawet jednocześnie raniąc Boga i zadając niewypowiedziany ból Jego sercu. Taki jest ostry kontrast pomiędzy bezinteresownością i egoizmem w relacji Bóg – człowiek! W dziele i w mowie Bóg nie jest ograniczony do stosowania żadnej konkretnej metody, ale sprawia, że osiąganie rezultatów staje się Jego celem. Z tego powodu w „słowach Ducha Świętego do kościołów” postawił On sobie za cel, aby nie ujawniać swej tożsamości wyraźnie, ale tylko ujawnić kilka określeń, takich jak „Chrystus dni ostatecznych”, „Głowa wszechświata” i tak dalej. To w żaden sposób nie wpływa ani na posługę Chrystusa, ani na poznanie Boga przez ludzkość, tym bardziej, że ludzkość początkowo zupełnie nie znała pojęć „Chrystusa” i „wcielenia”, tak że Bóg musiał się uniżyć, aby stać się osobą pełniącą „szczególną funkcję”, aby wyrazić swoją wypowiedź. Jest to przykład żmudnie realizowanej intencji Boga, ponieważ ludzie w tamtym czasie mogli zaakceptować tylko tę formę zwracania się do nich. Bez względu na to, jakiej formy zwracania się Bóg używa, nie ma to wpływu na wyniki Jego dzieła, ponieważ we wszystkim, co czyni Bóg, dąży On do tego, aby człowiek mógł się zmienić, aby umożliwić człowiekowi osiągnięcie zbawienia Bożego. Bez względu na to, co Bóg robi, On zawsze ma na względzie potrzeby człowieka. To jest intencją Bożego działania i słów. Chociaż Bóg jest tak bardzo uważny, uwzględniając wszystkie aspekty człowieczeństwa, i tak bardzo mądry we wszystkim, co czyni, mógłbym stwierdzić, że: gdyby Bóg nie dał świadectwa o samym sobie, nie znalazłby się nikt z rodzaju stworzeń ludzkich, kto byłby w stanie rozpoznać samego Boga lub powstać, aby dać świadectwo o samym Bogu. Gdyby Bóg nadal używał „osoby o szczególnej funkcji”, jako formy zwracania się w swoim dziele, nie byłoby ani jednej istoty ludzkiej, która mogłaby uznać Boga za Boga – to jest nieszczęście ludzkości. Oznacza to, że wśród rodzaju stworzeń ludzkich nie ma nikogo, kto mógłby poznać Boga, nikogo, kto mógłby kochać Boga, komu zależałoby na Bogu i kto mógłby zbliżyć się do Niego. Wiara człowieka służy wyłącznie uzyskaniu błogosławieństw. Tożsamość Boga jako osoby o szczególnej funkcji dała wskazówkę każdemu człowiekowi: ludzkości łatwo jest przyjąć Boga za jedną z rodzaju stworzonych istot ludzkich; największym bólem i upokorzeniem, jakie ludzkość zadaje Bogu, jest właśnie to, że kiedy On jawnie się ukazuje lub działa, człowiek nadal Go odrzuca, a nawet zapomina o Nim. Bóg znosi największe upokorzenie, aby zbawić rasę ludzką; dając wszystko, ma On na celu zbawienie ludzkości, aby zyskać uznanie ludzkości. Cena, jaką Bóg zapłacił za to wszystko, jest czymś, co każdy człowiek posiadający sumienie powinien być w stanie docenić. Rodzaj ludzki otrzymał słowa i dzieło Boga i zyskał Boże zbawienie. Jednocześnie nikomu nie przyszło do głowy, aby zapytać o to: co Bóg zyskał od rodzaju ludzkiego? Z każdej wypowiedzi Bożej ludzkość zyskała prawdę, odniosła sukces w dokonywaniu zmian, znalazła kierunek w życiu, ale to, co Bóg zyskał, to nie więcej niż słowa, które się Mu należą, i kilka słabych szeptów pochwały. Z pewnością nie jest to rekompensata, której Bóg wymaga od człowieka? Chociaż Bóg skierował już do ludzi wiele wypowiedzi, ogromna większość ludzi wciąż tkwi na etapie reprezentowanym przez „słowa Ducha Świętego do kościołów” w swej znajomości i zrozumieniu Boga i nie zrobili żadnych postępów – jest to naprawdę bolesny temat. Część znana jako “słowa Ducha Świętego do kościołów” jest po prostu kluczem do otwarcia serca człowieka; zatrzymanie się w tym miejscu to niespełnienie Bożej intencji. Celem Boga w wygłoszeniu tej części Jego wypowiedzi jest tylko przeprowadzenie ludzkości z Wieku Łaski do Wieku Królestwa; w żaden sposób nie chce On, aby ludzkość pozostała w martwym punkcie w tej części Jego wypowiedzi lub nawet przyjęła tę część Jego wypowiedzi jako wytyczną, w przeciwnym razie przyszłe wypowiedzi Boga nie byłyby ani konieczne, ani znaczące. Jeśli jest ktoś, kto jeszcze nie jest w stanie wejść w to, czego Bóg żąda od człowieka w tej części swej wypowiedzi, to wejście tej osoby pozostaje niewiadomą. Ta część wypowiedzi Bożych stanowi najbardziej podstawowe wymaganie, jakie Bóg stawia człowiekowi w Wieku Królestwa, i jest to jedyny sposób, w jaki ludzkość wejdzie na właściwą drogę. Jeśli jesteś osobą, która niczego nie rozumie, to najlepiej zacznij od przeczytania słów tej części! Przypisy: [a]. W oryginale nie ma słów „różne kategorie”. Źródło: Kościół Boga Wszechmogącego Muzyka Chrześcijańska 2018 | „Prawdziwa Boża miłość” Wychwalaj Boga Wszechmogącego
I Przed moim Bogiem stoję znowu dziś, patrzę na Twą cudną twarz. Przed moim Bogiem stoję znowu dziś, błądzenie już przeszłością dla mnie jest. Przed moim Bogiem stoję znowu dziś, słowo Twe radością napełnia mnie z łaski Twej. Przed moim Bogiem stoję znowu dziś, me serce pełne słów. Czułe słowa Twoje sycą i powodują we mnie wzrost. Dzięki Twym surowym słowom mogę powstać znów. Uwielbiamy Ciebie dziś, bo nas podniosłeś. Tobie śpiewamy dziś, bo błogosławisz. II Wszechmocny, wierny Boże, ukochałeś nas! Co dzień słowem Twym radujemy się. Wszechmocny, wierny Boże, ukochałeś nas! Ty oświecasz nas każdego dnia. Wszechmocny, wierny Boże, ukochałeś nas! Miłością sycisz i napajasz swój lud. Prowadzisz nas z dala od szatana wpływu. Bracia i siostry! Oddajmy Mu cześć! Cieszmy się razem tą wspólną chwilą! Wolni od jarzma naszych doczesnych spraw, chwalimy Bogu Wszechmogący! Sercem obowiązek wypełniamy, miłość do Boga pokazujmy w czynach. Kochamy, tak mocno, Boże Cię! ze śpiewnika „Podążaj za Barankiem i śpiewaj nowe pieśni” Źródło: Kościół Boga Wszechmogącego |
|